سیستم حرکتی آناتومیک در انسان چیست؟
سیستم اسکلتی عضلانی انسان طیف وسیعی از بافت ها را در بر می گیرد که حرکت بدن را تسهیل می کند، مانند چارچوب اسکلتی، ماهیچه ها، تاندون ها، رباط ها، مفاصل و بافت های همبند اضافی.
سیستم اسکلتی، متشکل از شبکه ای از استخوان ها که به ترتیب از پیش تعیین شده سازماندهی شده اند، به عنوان ساختار اساسی که حرکت بدن را تسهیل می کند، عمل می کند.
این چارچوب معماری یک چارچوب قوی و انعطاف‌پذیر ایجاد می‌کند که پیوند اعضای مختلف و عناصر تشریحی را ممکن می‌سازد. این ساختارها یا به صورت بیرونی یا داخلی به آن قرار می گیرند. به خصوص در نواحی حیاتی مانند جمجمه یا حفره قفسه سینه، ساختارهای اسکلتی اندام های ضروری بدن را پوشانده و از آن محافظت می کنند.
سیستم اسکلتی هم به عنوان یک ساختار پایه و هم برای اجزای مختلف بدن عمل می کند و در عین حال توانایی تغییر شکل را نیز دارد. این انطباق با وجود مفصل ها امکان پذیر است، که اتصالات بین استخوان های مجاور هستند که امکان حرکت هماهنگ را فراهم می کنند.
حرکت هماهنگ مجموعه‌ای از استخوان‌ها، سیستم اسکلتی را قادر می‌سازد تا در شکل کلی خود دستخوش تغییرات دائمی شود.
ماهیچه ها به استخوان ها متصل می شوند تا حرکت بدن را تسهیل کنند. هر عضله به حداقل دو استخوان مجزا که در نواحی مختلف قرار دارند مرتبط است. انقباض عضله منجر به تغییر شکل آن می شود و در نتیجه امکان حرکت از طریق انتقال نیرو به نقاط اتصال روی استخوان ها را فراهم می کند.
به این ترتیب، استخوان ها این ظرفیت را دارند که موقعیت خود را نسبت به یکدیگر تغییر دهند و در نتیجه حرکت را تسهیل کنند. این تحرک به انسان این توانایی را می دهد که بر محیط اطراف خود تأثیر بگذارد و تنظیمات را انجام دهد. با اعمال نیرو بر روی زمین از طریق اندام های تحتانی، می توان کل چارچوب اسکلتی را در زیستگاه اطراف قرار داد.
این به روشی اشاره دارد که افراد در گستره جغرافیایی وسیع زمین طی می کنند.
تاندون یک جزء حیاتی از سیستم اسکلتی عضلانی بدن انسان است که به عنوان یک بافت واسطه ای عمل می کند که ماهیچه ها را به استخوان ها در مناطق مختلف متصل می کند. برخلاف اتصال مستقیم عضله به استخوان، تاندون ها نقشی اساسی در تسهیل این اتصال ایفا می کنند.
تاندون شکل محکمی از بافت همبند است که برای پیوند ماهیچه ها و استخوان ها عمل می کند و انتقال موثر نیروهای عضلانی به ساختارهای اسکلتی را ممکن می سازد.
به منظور دستیابی و حفظ تراز و تحرک بهینه استخوان ها در یک مفصل، ایجاد یک اتصال پایدار و متحرک بسیار مهم است. ایجاد این پایداری تا حد زیادی به نقش مهم رباط ها نسبت داده می شود.
رباط یک بافت غشایی انعطاف‌پذیر است که برای اتصال و تثبیت استخوان‌های مجاور در یک مفصل، یکپارچگی ساختاری آنها را با جلوگیری از دررفتگی تضمین می‌کند، در حالی که به طور همزمان حرکت هماهنگ را از طریق انعطاف‌پذیری ذاتی آن تسهیل می‌کند.
غضروف جزء مهمی از سیستم اسکلتی عضلانی است که در محل اتصال استخوان ها قرار دارد، جایی که برای ایجاد یک پوشش محافظ بر روی سطح استخوان عمل می کند و حرکت بدون اصطکاک و بدون درز مفصل را تضمین می کند.
مطالعه سیستم حرکتی بدن انسان از دو زاویه متفاوت قابل بررسی است. اولاً، می توان آن را به عنوان یک سیستم بیولوژیکی مشاهده کرد که با قوانین ذاتی و طبیعت پویا مشخص می شود. ثانیاً، می توان آن را به عنوان یک سیستم مکانیکی نیز مورد تجزیه و تحلیل قرار داد که بر اساس اصول تثبیت شده علم مکانیک اداره می شود.
رشته دانشگاهی معروف به بیومکانیک به پویایی اجزای مختلف در یک سیستم پیچیده می پردازد. هدف آن درک نیروهای اعمال شده بر سیستم حرکتی بدن انسان و تأثیر آنها بر حرکت استخوان است. از طریق بررسی دقیق بیومکانیک، ما می توانیم در مورد اختلالات و بیماری هایی که بر این سیستم تأثیر می گذارند، دانش کسب کنیم.
بروز هر گونه اختلال در سیستم حرکتی بدن انسان می تواند منجر به طیف وسیعی از بیماری ها و علائم شود، از جمله درد، محدودیت دامنه حرکتی، التهاب و اختلال در حرکت. با دستیابی به درک جامع تر از اجزای متمایز تشکیل دهنده این سیستم و عملکرد یکپارچه آنها، افراد می توانند دانش و درک خود را از بیماری های مرتبط با آن افزایش دهند.
