همه چیز درباره آرتروز

آرتریت زمانی است که مفاصل شما فرسوده و آسیب می بینند، که باعث می شود آنها آسیب ببینند و حرکت آنها سخت شود. آرتریت انواع مختلفی دارد، اما شایع ترین نوع آن استئوآرتریت نام دارد.

در آرتروز، مشکل اصلی غضروف مفاصل شماست. با گذشت زمان، این غضروف می تواند آسیب ببیند و باعث ایجاد مشکلاتی در استخوان های مفاصل شما شود. کلمه آرتریت از یک کلمه یونانی به معنای مفصل گرفته شده است و همچنین می تواند به آرتروز اشاره کند. در زبان دیگر فارسی به جای آرتروز و آرتروز از واژه دیگری استفاده می کنند که به معنای جداشدگی مفصل است.

ساختمان مفصل

ساختمان مفصل زمانی است که دو استخوان به روش خاصی به یکدیگر متصل می شوند. این اتصال به اعضای بدن ما کمک می کند تا حرکت کنند و با هم کار کنند. این مانند یک تلاش گروهی بین استخوان ها و ماهیچه ها برای تحقق همه چیز است.

استخوان‌های بدن ما دارای پوشش خاصی به نام کپسول مفصلی هستند که به اتصال آنها در انتهای بدن کمک می‌کند.

رباط ها مانند نوارهای پارچه ای محکمی هستند که مفاصل شما را در کنار هم نگه می دارند و آنها را ثابت نگه می دارند.

غضروف مانند یک ماده قوی و خمیده است که انتهای استخوان های ما را در جایی که به یکدیگر می رسند می پوشاند.

مایع چسبنده ای به نام مایع سینوویال بین استخوان های مفاصل ما قرار می گیرد تا به حرکت نرم آنها کمک کند. مانند یک بالشتک لغزنده است که از ساییدگی بیش از حد استخوان ها به یکدیگر جلوگیری می کند. مایع سینوویال توسط سلول های خاصی در مفاصل ما به نام بافت سینوویال ساخته می شود که داخل مفاصل ما را می پوشاند.

آرتریت یا ساییدگی مفاصل زمانی اتفاق می‌افتد که مفاصل ما در اثر فعالیت‌هایی که در طول روز انجام می‌دهیم آسیب ببینند و آسیب ببینند. بدن ما سعی می کند این آسیب ها را برطرف کند، اما گاهی اوقات نمی توانند به طور کامل بهبود یابند. این اتفاق در طول زندگی ما زیاد می‌افتد، بنابراین مفاصل ما همیشه آسیب می‌بینند و سعی می‌کنند التیام پیدا کنند.

گاهی اوقات وقتی مفصل آسیب جدی می بیند، بدن نمی تواند آن را به طور کامل ترمیم کند یا نمی تواند آسیب های کوچک دیگر را مانند معمول برطرف کند. هنگامی که این اتفاق می افتد، غضروف در مفصل شروع به بدتر شدن و بدتر شدن می کند و در آن زمان است که آرتریت شروع می شود.

در ابتدا بخشی از بدن ما به نام غضروف ضخیم تر می شود. اما اگر صدمه ببیند مقداری از غضروف برداشته شده و نازک می شود. وقتی این اتفاق را در تصویر خاصی به نام رادیولوژی می بینیم، به این معنی است که مفاصل ما شروع به فرسودگی کرده اند.

در آرتریت، بافت ویژه ای که از مفاصل ما محافظت می کند، فرسوده و آسیب می بیند. این باعث می شود استخوان اضافی در اطراف مفصل رشد کند. با گذشت زمان، این استخوان اضافی باعث می شود که مفصل در عکس های اشعه ایکس متفاوت به نظر برسد.

بافت مفصل متورم می شود که به آن سینوویت می گویند. با گذشت زمان، استخوان زیر پوشش صاف سفت و سخت می شود که به آن دژنراسیون استخوان می گویند. همانطور که آرتریت بدتر می شود، قسمت های کوچک استخوانی می تواند زیر پوشش صاف ایجاد شود.

چه چیزهایی آرتروز را بدتر می کنند؟

اینها چیزهایی هستند که می توانند باعث بروز آرتریت و بدتر شدن مفاصل شما شوند.

با افزایش سن، مفاصل شما ممکن است شروع به درد بیشتر کنند. این بیماری آرتریت نامیده می شود و با افزایش سن برای همه اتفاق می افتد، اما ممکن است در زمان های مختلف برای افراد مختلف شروع شود. گاهی اوقات، اگر خانواده شما سابقه آرتریت داشته باشد، ممکن است شما نیز به آن مبتلا شوید. همچنین، اگر اضافه وزن دارید، مفاصل شما می توانند به دلیل فشار اضافی ناشی از وزن شما سریعتر فرسوده شوند.

تخریب مفاصل و افزایش مایع مفصلی در آرتریت به این معنی است که مفاصل بدن شما می توانند آسیب ببینند و مایعات بیشتری در داخل آنها وجود داشته باشد که می تواند باعث درد شود و حرکت را سخت تر کند. اگر قبلاً دچار عفونت یا شکستگی استخوانی در مفصل شده باشید، آسیب مفاصل قبلی ممکن است رخ دهد. همچنین اگر به رباط‌ها یا استخوان‌های اطراف مفصل آسیب برسانید، ممکن است اتفاق بیفتد که می‌تواند مفصل را ناپایدار کند و آرتریت را بدتر کند. گاهی اوقات، داشتن شغل یا انجام فعالیت های بدنی زیاد نیز می تواند باعث ساییدگی سریع مفاصل شما و ایجاد آرتروز شود. این بدان معناست که اگر از مفاصل خود زیاد در کار یا ورزش استفاده کنید، ممکن است به درستی بهبود نیافته و دردناک شوند.

سایش اولیه مفصل در مفاصلی اتفاق می‌افتد که قبلاً سالم بودند و معمولاً افراد بالای 50 سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد. حدود نیمی از افراد بالای 50 سال به آرتریت خفیف مبتلا می شوند، اما در 10 درصد موارد، می تواند شدید شود. ساییدگی مفصل ثانویه در افراد جوانی که قبلاً به مفاصل خود آسیب شدیدی وارد کرده اند، رخ می دهد. این نوع سایش آسیب و پیشرفت آرتریت را سرعت می بخشد. معمولاً در اثر آسیب هایی مانند عفونت، شکستگی یا آسیب به رباط ها یا منیسک در مفصل ایجاد می شود.

آرتریت یا ساییدگی مفاصل در مفاصلی مانند لگن، زانو، انگشتان دست و پشت بیشتر اتفاق می افتد. گاهی اوقات، ممکن است در بیش از یک مفصل به طور همزمان رخ دهد، اما درد و مشکلات در هر مفصل متفاوت است.

علائم ساییدگی مفصل چیست؟

یکی از علائم اصلی ساییدگی مفاصل یا آرتروز است ساییدگی مفاصل باعث دردی می شود که به آرامی شروع می شود و با گذشت زمان بدتر می شود. درد هنگام حرکت بدتر می شود و زمانی که استراحت می کنید بهتر می شود.گاهی اوقات درد در خود مفصل احساس نمی شود بلکه در جای دیگری مانند لگن شما احساس می شود. سفتی مفاصل در صبح بدتر می شود اما با گذشت روز بهتر می شود. آرتریت می تواند مفاصل شما را متورم کند، اما معمولا قرمز یا گرم نمی شوند. سایش مفاصل می تواند مفاصل شما را بزرگتر کرده و شکل آنها را تغییر دهد. همچنین می تواند راه رفتن صحیح را سخت کند و ممکن است احساس کنید در حال لغزش هستید.

برای تشخیص ساییدگی مفصل یا آرتریت، پزشک با بیمار صحبت می کند و بدن او را بررسی می کند. سپس با استفاده از دستگاه مخصوصی به نام رادیوگرافی از مفاصل عکس می گیرند. هنگامی که پزشک به این تصاویر نگاه می کند، با جستجوی علائم یا نشانه های خاص می تواند متوجه شود که آیا مفصل آرتریت دارد یا خیر.

وقتی فضای بین استخوان‌های مفصل کوچک‌تر می‌شود، می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند. استخوان ها همچنین ممکن است استخوان اضافی رشد کرده و متراکم تر شوند. کیست ها می توانند در زیر سطح مفصل ایجاد شوند و سطح مفصل ممکن است تغییر شکل داده و کج شود. ساییدگی مفاصل یا آرتریت را نمی توان به طور کامل درمان کرد، اما درمان ها می توانند به کاهش علائم و مشکلات ناشی از آن در فرد کمک کنند.

مهمترین مراحل در کنترل آرتریت

تغییر سبک زندگی
یکی از مهم ترین راه ها برای کاهش علائم آرتریت، تغییر سبک زندگی است. که مهمترین آنها است

وقتی نوبت به ورزش می رسد، در واقع می تواند به بهبود مفاصل شما کمک کند. تمرینات کششی و تقویتی می تواند مفاصل شما را انعطاف پذیر و قوی نگه دارد، بنابراین می توانید فعالیت های روزمره را بدون درد زیاد انجام دهید. شنا و پیاده‌روی ورزش‌های عالی برای افراد مبتلا به آرتریت هستند. بسته به اینکه کدام مفصل درد می کند، تمرینات خاصی وجود دارد که می توانید یاد بگیرید که به کاهش درد کمک می کند.

اگر فردی بسیار جثه باشد، کاهش وزن می تواند باعث کمتر شدن درد مفاصل او شود. حتی از دست دادن اندکی وزن نیز می تواند تفاوت زیادی در میزان درد مفاصل آنها ایجاد کند. اگر از قبل وزن سالمی دارید، کاهش وزن نیز می تواند به بهبود مفاصل شما کمک کند.

استفاده از چیزهایی مانند زانوبند، درج کفش مخصوص و استفاده از نوار چسب برای کمک به کنترل حرکت می تواند به بهبود زانو درد ناشی از آرتروز کمک کند.

استفاده از عصا یا عصا می تواند به کاهش درد مفاصل لگن و زانو در افرادی که دچار آرتروز یا ساییدگی مفاصل در هنگام راه رفتن یا ایستادن هستند کمک کند.

ترموالکتریک راهی برای گرم کردن همه چیز است. اگر آرتریت دارید و مفاصل شما درد می‌کند، گرم نگه داشتن آنها می‌تواند به بهبود درد کمک کند. می توانید این کار را با پوشیدن لباس های گرم یا استفاده از وسایل خاصی مانند کیسه آب گرم یا حوله های برقی برای گرم کردن مفاصل انجام دهید.

دارو نیز می تواند به از بین رفتن درد و تورم آرتریت کمک کند.

عمل جراحی به معنای داشتن نوع خاصی از درمان پزشکی برای آرتریت است. زمانی استفاده می‌شود که سایر درمان‌ها برای درد و ناراحتی به خوبی کار نمی‌کنند. اگر می خواهید در مورد انواع جراحی های آرتریت بیشتر بدانید، می توانید مقاله ذکر شده را مطالعه کنید.

ساییدگی مفاصل یا آرتریت مفصل بیماری است که با گذشت زمان بدتر می شود. مفصل به سلامت باز نمی گردد، اما می توانیم درد و سایر مشکلات ناشی از آن را درمان کنیم.

مهمترین اقدامات انجام شده برای کنترل سایش مفصل

ایجاد تغییراتی در شیوه زندگی، مانند تحرک بیشتر و تحرک بدن، می تواند به کاهش وزن کمک کند. گاهی اوقات، ممکن است به ابزارهای خاصی مانند عصا نیاز داشته باشید تا به شما در حرکت کردن کمک کند. ترموالکتریک نوعی انرژی است که می تواند از گرما تولید شود. دارو دارویی است که می تواند به شما کمک کند در هنگام بیماری احساس بهتری داشته باشید. عمل جراحی زمانی است که پزشک یک روش خاص را برای تعمیر چیزی در داخل بدن شما انجام می دهد.

درمان دارویی برای ساییدگی مفاصل
برای کاهش درد ناشی از آرتروز می توان از داروهای مختلفی استفاده کرد که مهمترین آنها عبارتند از:

استامینوفن یک مسکن است که به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد و اغلب برای کنترل درد استفاده می شود. در مواردی که افراد درد منظم و مداومی را تجربه می‌کنند، توصیه می‌شود که دارو را به‌طور مداوم و به صورت روزانه تجویز کنند، نه اینکه فقط پس از شروع درد به اقدامات واکنشی تکیه کنند.

در بزرگسالان، مصرف دو قرص استامینوفن که هر کدام حاوی 500 میلی گرم است، چهار بار در روز توصیه می شود. استامینوفن با کمترین عوارض جانبی همراه است و می توان از آن برای مدت طولانی استفاده کرد.

داروهای ضد التهابی با کاهش التهاب، درد مفاصل را کاهش می دهند. داروهایی مانند ایندومتاسین، ایبوپروفن، سلکوکسیب، دیکلوفناک، ناپروکسن، مفنامیک اسید، پیروکسیکام و ملوکسیکام در این طبقه بندی داروها قرار می گیرند.

این داروها از طریق مهار آنزیم سیکلواکسیژناز مانع از سنتز پروستاگلاندین ها در بدن می شوند. پروستاگلاندین ها ترکیبات درون زا هستند که در بروز التهاب، درد و ادم نقش دارند.

داروهای ضد التهابی را می توان از طریق خوراکی، تزریقی یا استفاده موضعی به عنوان پماد تجویز کرد.

داروهای ضد التهابی موضعی مانند پماد پیروکسیکام پتانسیل کاهش درد در مفاصل خاص را در صورت استفاده مستقیم روی پوست دارند. با تجویز موضعی این مواد، جذب آنها در جریان خون کاهش می یابد و در نتیجه بروز عوارض جانبی کاهش می یابد.

در موارد خاص، اثربخشی تسکین درد را می توان با استفاده از استامینوفن و پمادهای موضعی محدود کرد. در چنین مواردی، ممکن است از داروهای ضد التهابی خوراکی به عنوان جایگزین استفاده شود.

متأسفانه، واکنش‌های نامطلوب مرتبط با تجویز داروهای ضد التهابی خوراکی از استامینوفن پیشی می‌گیرد و جمعیت مسن تحمل کمتری نسبت به آنها نشان می‌دهد. با این وجود، در شرایطی که درد ناشی از آرتریت تشدید می‌شود، ممکن است به طور موقت از چند روز تا چند هفته استفاده شود تا زمانی که فعالیت کاهش یابد. پس از آن، استفاده از استامینوفن و پمادهای موضعی باید از سر گرفته شود.

درد معده و خونریزی از عوارض جانبی شایع مرتبط با مصرف داروهای ضد التهابی است، به ویژه در افراد بالای 65 سال و کسانی که سابقه پزشکی قبلی از زخم معده یا اثنی عشر دارند. هنگام تجویز این داروها برای افرادی که فشار خون بالا، آسم، نارسایی کلیه و نارسایی قلبی تشخیص داده شده است، باید احتیاط بیشتری انجام داد.

کدئین معمولاً همراه با استامینوفن تجویز می شود و به عنوان یک واکنش نامطلوب مکرر باعث ایجاد یبوست می شود.

علیرغم استفاده گسترده آنها به عنوان دارو برای تشکیل غضروف، اثربخشی گلوکزامین و کندرویتین سولفات نامشخص است، زیرا تحقیقات علمی هنوز شواهد قطعی در مورد کاربرد آنها در درمان آرتریت ارائه نکرده است.

مداخلات جراحی برای آرتریت و دژنراسیون مفاصل چیست؟

استفاده از درمان‌های پزشکی معمولاً به مدیریت علائم مرتبط با ساییدگی مفاصل و آرتریت کمک می‌کند. با این وجود، زمانی که بیماری پیشرفت کرده و شدت علائم قابل توجه است، معمولاً مداخله جراحی لازم است.

جراحی های مختلفی برای کنترل آرتروز و سایش مفاصل انجام می شود که مهمترین آنها عبارتند از:

در شرایطی که شدت آرتریت پیشرفته نیست، اجرای روش استئوتومی پتانسیل کاهش درد بیمار و جلوگیری از پیشرفت وضعیت آرتریت را دارد.

استئوتومی به یک روش جراحی اطلاق می‌شود که در آن استخوان عمدا شکسته می‌شود و متعاقباً با پیچ‌ها و صفحات تثبیت می‌شود و همجوشی را در تراز جدید تسهیل می‌کند. این مداخله امتداد سطح مفصل را تغییر می دهد و دینامیک بیومکانیکی نیروهای وارد بر مفصل را اصلاح می کند.

عمل انجام استئوتومی روی مفاصل ران و زانو بسیار رایج است. به طور معمول، استئوتومی بر روی استخوان مجاور مفصل انجام می‌شود، اما در مواردی که افراد جوان فیوژن شکستگی ناکافی را نشان می‌دهند، در صورت ضروری می‌توان از استئوتومی داخل مفصلی استفاده کرد.

جراحی تعویض مفصل یک مداخله متداول برای افرادی است که دچار زوال و دژنراسیون قابل توجهی در مفاصل خود می شوند. این روش جراحی مستلزم استفاده از مفاصل مصنوعی، به ویژه در زمینه مفاصل لگن و زانو است. از طریق اجرای مفاصل مصنوعی، اثرات مضر آرتریت و همچنین مسائل دیگری مانند خشکی مفاصل را می توان به طور موثر کاهش داد و در نتیجه تسکین قابل توجهی از درد ایجاد کرد.فرآیند خشک کردن مفاصل، که به آن فیوژن یا جوش نیز گفته می شود، معمولاً برای مفاصلی که از آرتریت شدید رنج می برند، امکان پذیر نیست. این روش جراحی شامل از بین بردن غضروف باقیمانده روی سطوح مفصل آسیب دیده و به دنبال آن اتصال مجدد انتهای استخوان با استفاده از پیچ و صفحه است.

با گذشت زمان، آمیختگی دو استخوان منجر به بی حرکتی و عدم حرکت نسبی بین آنها می شود. در حالی که این روش جراحی به طور موثر درد مفاصل را کاهش می دهد، همچنین باعث از بین رفتن تحرک مفصل می شود. در حال حاضر، این مداخله جراحی کمتر مورد استفاده قرار می گیرد و جایگزینی مفصل در اکثر موارد رویکرد ارجح است.

آرتروسکوپی یک روش جراحی است که می تواند در موارد آرتریت خفیف که مفصل زانو را تحت تاثیر قرار می دهد استفاده شود. این شامل برداشتن بافت اضافی داخل مفصل است که منجر به تسکین موقت درد برای بیمار می شود. با این حال، توجه به این نکته مهم است که این رویکرد درمانی معمولاً تنها به طور موقت علائم آرتریت را کاهش می دهد.